Een chocoladeletter is een typisch Nederlandse lekkernij die rond Sinterklaas in de schappen ligt. De geschiedenis van eetbare letters zou teruggrijpen op het gebruik van middeleeuwse kloosterleerlingen die leerden schrijven met behulp van letters van brooddeeg. Ook was het in de negentiende eeuw een gewoonte om sinterklaascadeautjes met een laken te bedekken waarop een broodletter met de naam van het kind lag.
Chocoladeletters zijn puur, melk of wit, maar ook wel met nootjes of praline. Banketbakkers versieren de letters vaak met marsepein. Ogenschijnlijk lijken de letters van grootte te verschillen, maar alle letters van dezelfde serie hebben hetzelfde gewicht, letters met een kleiner oppervlak zijn dikker dan grotere letters. De groefjes op de letter zijn er om de letter makkelijker uit de mal te halen. Ook maskeren de groefjes beschadigingen en koelvlekken.
De M is de populairste chocoladeletter, omdat moeder/mama en veel Nederlandse namen met een M beginnen. Ook de S van Sint en de P van Piet en papa worden veel verkocht. Sommige fabrikanten laten zeldzame voorletters, zoals de X en de Q, weg. Het lettertype dat voornamelijk wordt gebruikt, is Egyptienne. Dit lettertype heeft grote en zware schreven en geen smalle stukken, waardoor de letter niet gauw breekt. Ook was dit lettertype erg populair tijdens de industriële revolutie (2e helft 19e eeuw), de periode waarin de chocoladeletter zijn opmars maakte.
Chocoladefabrieken in Nederland produceren jaarlijks ongeveer 12 tot 14 miljoen chocoladeletters. Daarvan zijn ruim 60 % gemaakt van melkchocolade.
