Het is een vraagstuk dat zelfs Richard Feynman, Nobelprijswinnaar en geprezen als een van de grootste geesten van de twintigste eeuw, bezig heeft gehouden. Feynman kon niet tot een juiste verklaring komen, maar in 2005 ontdekten Franse onderzoekers al dat er na de eerste breuk trillingen ontstaan die ervoor zorgen dat de spaghetti in meerdere stukken breekt.

Hiervoor kregen de onderzoekers Basile Audoly en Sebastien Neukirch in 2006 zelfs de IG Nobelprijs. Deze prijs wordt sinds 1991 jaarlijks uitgereikt aan onderzoek dat mensen laat lachen en ook aan het denken zet. Hiermee was het fenomeen wel verklaard, maar nog niet opgelost. Reden voor studenten Ronald Heisser en Vishal Patil om hun eindproject te focussen op het 'gecontroleerd breken van spaghetti'.

Lees ook: Dit is hoe je pasta op een mooie manier serveert >

Heisser dacht dat draaiing een invloed zou hebben op de manier waarop spaghetti breekt en daarom begon hij de spaghetti te draaien met zijn handen voordat hij de pasta boog. Om dit proces soepel te laten verlopen, ontwierp hij onderstaand apparaat om de spaghetti nauwkeurig en precies te laten draaien en buigen.

Wat bleek: als de spaghetti bijna 360 graden gedraaid was, brak de spaghetti precies in twee stukken. De onderzoekers ontdekten dat de draai het effect van de trillingen verminderde en daarmee dus ook de kans op meerdere breuken. "De manier waarop dit werkt, is van toepassing op perfect cilindervormige staven", aldus Jörn Dunkel, mede-auteur en docent aan MIT. "Hoewel spaghetti niet volledig perfect is, weet de theorie het breekgedrag behoorlijk goed te benaderen. Dit is in ieder geval een leuk project dat is opgezet door twee briljante studenten, die voorlopig waarschijnlijk even geen spaghetti meer hoeven te zien."

Miniatuurvoorbeeld