Zo leef je als een echte Dubliner

Hugo ontmoet de 23-jarige student Ryan. Tijdens de reis is Ryan niet alleen zijn chauffeur, maar probeert hij Hugo ook iets van de lokale taal bij te brengen. Zodra Hugo de basis onder de knie heeft, neemt Ryan hem mee naar zijn favoriete lunchadres: Brewbaker Cafe voor scones. Ierse scones lijken erg op de Engelse variant, maar zijn iets minder zoet. Ze zijn ook wat platter, omdat er minder rijsmiddel in zit. Dit maken de scones een perfect tussendoortje of ontbijt.

De volgende stop is het eeuwenoude Trinity College. Hier ontmoet Hugo Dearbhla. Zij is een echte kenner als het om deze universiteit gaat. Trinity College is de oudste universiteit van Ierland, ruim vierhonderd jaar oud, en dat zie je overal terug in de architectuur. De gebouwen zijn indrukwekkend en worden omringd door klassieke pilaren. De oude bibliotheek lijkt zo uit Zweinstein te komen. De vele boekenkasten reiken tot aan het plafond. Dat is niet raar, want de bibliotheek bezit maar liefst 700 duizend boeken.

Hugo heeft genoeg geleerd van Dearbhla over de oude universiteit. Nu is het tijd om iets anders te ontdekken, namelijk de oude Ierse verteltraditie. In een pub ontmoet Hugo Sorcha, waar ze hem een verhaal vertelt over ‘De zalm der kennis’.  Voor Sorcha draait storytelling niet om de waarheid, maar om hoelang een verhaal de aandacht weet vast te houden. Dat is precies de opdracht die Hugo krijgt. Op de Ha’penny Bridge, boven de bekende rivier de Liffy, staat Hugo klaar om voorbijgangers te boeien met het verhaal dat hij zojuist voor het eerst heeft gehoord. 

Na een traditionele lunch met Sorcha is het tijd om weer verder te gaan. In de pub Darkey Kelly's ontmoet Hugo Roz aan de bar. Hier eten ze Irish Stew en drinken ze Guiness. De Irish Stew is met rundvlees bereid en wordt geserveeerd met aardappelpuree. Ook bevat het gerecht natuurlijk een scheutje bier.  

Muziek is overal in de stad. Wanneer ze Darkey Kelly’s verlaten, lopen Hugo en Roz Grafton Street op. Dit is een bekende straat waar straatmuzikanten op elke hoek spelen. Eenmaal aangekomen bij de muzieksessie waar Roz weleens speelt, klinkt buiten al luide Ierse muziek uit O’Donoghue’s. Roz speelt zelf een kleine accordeon en er klinkt vrolijke muziek. Met al die muzikale gezelligheid doet Hugo enthousiast zijn best om mee te doen. Op zijn beurt laat hij de Ieren kennismaken met Nederlandse volksmuziek en zingt hij uit volle borst mee, niet altijd de juiste woorden, maar wel met volle overtuiging.